در بیان آیات و روایات، بیانات امام خمینی (قدس سره) و رهبر معظم انقلاب (مد ظله العالی)

آیات و روایات

{ وَ مَن یُعَظِّم شَعائِرَ اللهِِ فَإِنَّها مِن تَقوَی القُلوبِ}(2)

و هرکس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دلهاست.
ـ از امام صادق(ع) نقل گردیده‏است که: امام حسین(ع) به سوی پیامبراکرم(ص) می‌آمد که حضرت به استقبالش شتافت و او را در دامان خویش نشاند و فرمود: همانا کشته شدن حسین(ع) در دلهای مؤمنین حرارتی ایجاد کرده است که هرگز سرد نخواهد شد. 
سپس امام صادق(ع) فرمود: پدرم فدای کسی که کشته اشک‌های جاری است. گفتند: ای فرزند رسول‏الله! کشته هر اشک روان یعنی چه؟ فرمود: هیچ مؤمنی او را یاد نمی‏کند مگر این‌که اشک او جاری خواهد شد. (3)
امام صادق(ع) فرمود: ... هیچ چشمی و هیچ اشکی نزد خدا محبوب‏تر از چشمی که بر او [امام حسین(ع)] گریه می‏کند، نیست؛ و هیچ گریه‏کننده‏ای بر او گریه نمی‌کند، مگر اینکه با فاطمه زهرا(س) تقرب و پیوند برقرار کرده و او را شادمان می‏گرداند، و نیز با رسول‏الله پیوند برقرار و حق ما را ادا کرده باشد؛ و هیچ بنده‏ای محشور نمی‏شود مگر اینکه چشمانش گریان باشد، به‌جز گریه‏کنندگان بر جدّم حسین(ع) که همانا محشور می‏شوند درحالیکه چشمانشان روشن است و بشارت به بدرقه‏شان می‏آید و شادی از صورتشان نمایان است و در حالی که خلایق در هول و هراس و در معرض حسابند، آنها در امانند و زیر عرش همصحبت حسین اند و در سایه عرش از بدی روز حساب بیمناک نیستند. 
به آنها گفته می‏شود که وارد بهشت شوید، [اما آنها] ابا می‏کنند و همنشینی و همصحبتی با او را ترجیح می‏دهند؛ سپس حوریان و غلامان بهشتی در پی آنها فرستاده می‏شوند و [به آنها می‏گویند] که ما مشتاق شماییم؛ [اما ایشان] حتی سرهایشان را برای [دیدن] آنها بلند نمی‌کنند! بخاطر شادی و سروری که از مجالست با حسین(ع) درک کرده و چشیده‌اند. (4)
امام صادق(ع) می‏فرمایند: ای عبدالله بن صنان! بافضیلت‏ترین عملی که در این روز [عاشورا] به جا آورده می‏شود، این است که لباس تمیزی را به تن کنی، دکمه‌های آن را باز کنی، آستین‏هایش را بالا بزنی و سر و پا برهنه باشی؛ همانند کسانی که مصیبت‌زده‏اند. (5)
امام صادق(ع) فرمود: کاملترین مؤمن از جهت ایمان کسی است که خُلق او نیکوتر و رقّت قلب او و گریه او بر ما اهل‏بیت بیشتر و شدیدتر باشد، دوستی او با ما اهل‏بیت زیادتر، حزن و اندوه و سوزش دل او در مصیبت ما و موّدت و دوستی او برای ما بیشتر باشد. (6 )
روایت شده زمانی که نبی اکرم(ص) به دخترش فاطمه(س) از شهادت فرزندش حسین و رنج‏‌هایی که بر او جاری می‏شود خبر داد، فاطمه به شدت گریست و عرض کرد: ای پدر! این [حادثه] چه زمانی رخ می‌دهد؟ فرمود: در زمانی که من و تو و علی نیستیم. پس گریه او (حضرت زهرا(س)) شدت گرفت و عرض کرد: ای پدر! پس چه کسی بر او گریه خواهدکرد؟ و چه کسی عهده‌دار اقامه عزای او خواهد شد؟ 
پیامبر(ص) فرمود: ای فاطمه! به درستی که زنان امت من بر زنان اهل‏بیت من و مردانشان بر مردان اهل‏بیت من گریه خواهند کرد و هر سال، نسل اندر نسل عزای او را تجدید کرده و آن را زنده نگه می‌دارند. 
پس در قیامت تو زنان آنان و من مردانشان را شفاعت می‏کنم و دست هر کس را که بر مصیبت‏های حسین(ع) گریه کند، می‏گیریم و او را وارد بهشت می‏کنیم. 
ای فاطمه! هر چشمی روز قیامت گریان است، مگر چشمی که بر مصیبت‏های امام حسین(ع) گریان بوده است؛ پس صاحب این چشم در آن روز خندان است و به نعمت‌های بهشتی بشارت داده می‌شود. (7)
در حدیث مناجات، حضرت موسی(ع) عرضه می‌دارد: پروردگارا! از چه رو امت محمد(ص) را بر دیگر امت‌ها برتری دادی؟ خداوند متعال فرمود: آنها را بخاطر ده خصلت برتری دادم. موسی(ع) عرضه داشت: آن خصلت‌ها که به آن عمل می‏کنند، کدامند؟ [به من یاد بده] تا به بنی اسرائیل فرمان دهم به آنها عمل کنند. خداوند متعال فرمود: نماز و زکات و روزه و حج و جهاد و نمارجمعه و نمازجماعت و قرآن و علم و عاشورا. موسی(ع) عرضه داشت: پروردگارا ! عاشورا چیست؟ فرمود: گریه کردن و گریاندن بر سبط (8) محمد(ص) و مرثیه و عزاداری برای مصیبت فرزندان مصطفی(ص). ای موسی! هیچ بنده‌ای از بندگان من در آن زمان بر فرزندان مصطفی(ص) گریه نکند و یا نگریاند و عزادار نشود مگر اینکه بهشت از آن او خواهد بود و در بهشت ماندگار خواهد بود. و هیچ بنده‌ای یک درهم از مال خود را بخاطر محبت فرزند دختر پیامبرش به‌صورت اطعام و یا کار دیگری انفاق نکند مگر اینکه در سرای دنیا در برابر هر درهم، هفتاد درهم برکت می‌دهم و در بهشت در عافیت خواهد بود وگناهانش آمرزیده می‌گردد.

بیانات امام‏خمینی(قدس‏سره) و رهبر معظم انقلاب(مدظله‏العالی)

مجالس عزا از آن وقت به امر حضرت صادق (سلام‌الله‌علیه) و به سفارش ائمه هدی(ع)، ما بپا می‏کنیم این مجالس عزا را. (10)

ملت ما قدر این مجالس را بدانند، مجالسی است که زنده نگه‌می‏دارد ملت‏ها را، در ایام عاشورا زیاد و زیادتر و در سایر ایام هم غیر این ایام متبرکه، هفته‌هاست و جنبش‌های این‌طوری هست. اگر بُعد سیاسی اینها را بفهمند، همان غربزده‏ها هم مجلس به‌پا می‏کنند و عزاداری می‏کنند؛ اگر چنانچه ملت را بخواهند و کشور خودشان را بخواهند. من امیدوارم که هر چه بیشتر و هر چه بهتر این مجالس برپا باشد و از خطبای بزرگ تا آن نوحه‌خوان در این تاثیر دارد؛ [از] آن که ایستاده پای منبر، چند شعر می‏گوید و چند شعر می‏خواند، تا آن که در منبر است و خطیب است، اینها هر دو در این مسئله تاثیر دارند، تاثیر طبیعی دارند؛ گرچه خود بعضی اشخاص هم ندانند دارند چه می‏کنند؛ مِن حَیثُ لایَشعُر. (11)
روضه سیدالشهداء برای حفظ مکتب سیدالشهداست. آن کسانی که می‏گویند روضه سیدالشهداء را نخوانید، اصلاً نمی‏فهمند مکتب سیدالشهداء چه بوده و نمی‏دانند یعنی چه. نمی‏دانند این گریه‏ها و این روضه‏ها حفظ کرده این مکتب را. الان هزار و چهارصد سال است که با این منبرها، با این روضه‏ها و با این مصیبت‏ها و با این سینه زنی‏ها ما را حفظ کرده‌اند؛ تا حالا آورده اند اسلام را... این نقش، یک نقشی است که اسلام را همیشه زنده نگه داشته، آن گلی است که هی آب به آن می‏دهند زنده نگه داشته، این گریه‏ها زنده نگه‏داشته مکتب سیدالشهداء را، این ذکر مصیبت‏ها زنده نگه داشته مکتب سیدالشهداء را. (12)
امام حسین(سلام‌الله علیه) با عده کم، همه چیزش را فدای اسلام کرد؛ مقابل یک امپراطوری بزرگ ایستاد و «نه» گفت. هر روز باید در هر جا این «نه» محفوظ بماند و این مجالسی که هست، مجالسی است که دنبال همین است که این «نه» را محفوظ بدارد. (13)
این [ذکر مصیبت امام حسین(ع)] همان چشمه‌ى جوشانى است که از ظهرِ روزِ عاشورا شروع شد؛ از همان وقتى که زینب کبرى(س) طبق نقلى که شده است بالاى «تلّ زینبیّه» رفت و خطاب به پیغمبر عرض کرد: «یا محمداه، صلّى علیک ملیک السّماء هذا حسینک مرمّل بالدّماء، مقطّع الاعضاء، مسلوب العمامه و الرّداء... » (14) او خواندنِ روضه‌ى امام حسین(ع) را شروع کرد و ماجرا را با صداى بلند گفت؛ ماجرایى که مى‌خواستند مکتوم بماند. خواهر بزرگوار امام، چه در کربلا، چه در کوفه و چه در شام و مدینه، با صداى بلند به بیان حادثه‌ى عاشورا پرداخت. این چشمه، از همان روز شروع به جوشیدن کرد و تا امروز، همچنان جوشان است. این حادثه‌ى عاشوراست. (15)
اکنون باید به نحو متعارف که در طول قرون و اعصار عزادارى مى‌کرده‌اند و متدینین و علماء هم خود در آن شرکت مى‌جسته‌اند، عزادارى کنند؛ یعنى تشکیل مجالس روضه‌خوانى و راه‌اندازى دسته‌جات و مواکب عزادارى که داراى حال و حزن و شور محبت اهل‌بیت(علیهم‌الصلاهوالسلام) است، سعى کنند که نوحه‌ها و شعرها و روضه‌خوانى‌ها، پرمغز و داراى مضامین صحیح و متکى به آثار وارده‌ى معتبره از ائمه(ع) یا علماى بزرگ باشد. (16)
من واقعاً مى‌ترسم از این‌که خداى ناکرده، در این دوران که دورانِ ظهور اسلام، بروز اسلام، تجلّى اسلام و تجلّى فکر اهل‌بیت(علیهم‌الصّلاه والسّلام) است، نتوانیم وظیفه‌مان را انجام دهیم. برخى کارهاست که پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دین نزدیک مى‌کند. یکى از آن کارها، همین عزاداریهاى سنّتى است که باعث تقرّبِ بیشترِ مردم به دین مى‌شود. این‌که امام فرمودند «عزادارى سنّتى بکنید» به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزادارى نشستن، روضه خواندن، گریه کردن، به سر و سینه زدن و مواکب عزا و دسته‌هاى عزادارى به‏راه‏انداختن، از امورى است که عواطف عمومى را نسبت به خاندان‏پیغمبر، پرجوش مى‌کند و بسیار خوب است. (17)

------------------

پانوشت‌های این بخش؛
1. بحارالأنوار، ج 75، ص 372
2. حج، آیه 32
3. عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (علیه‏السلام) قَالَ نَظَرَ النَّبِیُّ (صلی‏الله‏علیه‏وآله) إِلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه‏السلام) وَ هُوَ مُقْبِلٌ فَأَجْلَسَهُ فِی حِجْرِهِ وَ قَالَ إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَه فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً ثُمَّ قَالَ (علیه‏السلام) بِأَبِی قَتِیلُ کُلِّ عَبْرَه قِیلَ وَ مَا قَتِیلُ کُلِّ عَبْرَه یَا ابْنَ رسول‏الله قَالَ لَا یَذْکُرُهُ مُؤْمِنٌ إِلَّا بَکَى. (مستدرک‏الوسائل، ج 10، ص 318)
4. قَالَ أَبُوعبدالله (علیه‏السلام): ... مَا عَیْنٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَه مِنْ عَیْنٍ بَکَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَیْهِ وَ مَا مِنْ بَاکٍ یَبْکِیهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَه وَ أَسْعَدَهَا عَلَیْهِ وَ وَصَلَ رسول‏الله (صلی‏الله‏علیه‏وآله) وَ أَدَّى حَقَّنَا وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُحْشَرُ إِلَّا وَ عَیْنَاهُ بَاکِیَه إِلَّا الْبَاکِینَ عَلَى جَدِّیَ الْحُسَیْنِ (علیه‏السلام) فَإِنَّهُ یُحْشَرُ وَ عَیْنُهُ قَرِیرَه وَ الْبِشَارَه تِلْقَاهُ وَ السُّرُورُ بَیِّنٌ عَلَى وَجْهِ وَ الْخَلْقُ فِی الْفَزَعِ وَ هُمْ آمِنُونَ وَ الْخَلْقُ یُعْرَضُونَ وَ هُمْ حُدَّاثُ الْحُسَیْنِ (علیه‏السلام) تَحْتَ الْعَرْشِ وَ فِی ظِلِّ الْعَرْشِ لَا یَخَافُونَ سُوءَ یَوْمِ الْحِسَابِ یُقَالُ لَهُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّه فَیَأْبَوْنَ وَ یَخْتَارُونَ مَجْلِسَهُ وَ حَدِیثَهُ وَ إِنَّ الْحُورَ لَتُرْسِلُ إِلَیْهِمْ إِنَّا قَدِ اشْتَقْنَاکُمْ مَعَ الْوِلْدَانِ الْمُخَلَّدِینَ فَمَا یَرْفَعُونَ رُءُوسَهُمْ إِلَیْهِمْ لِمَا یَرَوْنَ فِی مَجْلِسِهِ (علیه‏السلام) مِنَ السُّرُورِ وَ الْکَرَامَه. (مستدرک‏الوسائل، ج 10، ص 314)
5. قال ابی عبدالله جعفر بن محمد ... إِنَّ أَفْضَلَ مَا تَأْتِی بِهِ فِی هَذَا الْیَوْمِ أَنْ تَعْمِدَ إِلَى ثِیَابٍ طَاهِرَه فَتَلْبَسَهَا وَ تَتَسَلَّبَ قَالَ وَ مَا التَّسَلُّبُ قَالَ تُحَلِّلُ أَزْرَارَکَ وَ تَکْشِفُ عَنْ ذِرَاعَیْکَ کَهَیْئَه أَصْحَابِ الْمَصَائِبِ. (بحارالأنوار، ج 98، ص 304)
6. حضرت آیت‌الله میرجهانی طباطبایی(طاب ثراه)، البکاء للحسین(علیه‏السلام)، ص 68
.7 رُوِیَ أَنَّهُ لَمَّا أَخْبَرَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و اله ابْنَتَهُ فَاطِمَه بِقَتْلِ وَلَدِهَا الْحُسَیْنِ وَ مَا یَجْرِی عَلَیْهِ مِنَ الْمِحَنِ بَکَتْ فَاطِمَه بُکَاءً شَدِیداً وَ قَالَتْ یَا أَبَهْ مَتَى یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ فِی زَمَانٍ خَالٍ مِنِّی وَ مِنْکِ وَ مِنْ عَلِیٍّ فَاشْتَدَّ بُکَاؤُهَا وَ قَالَتْ یَا أَبَهْ فَمَنْ یَبْکِی عَلَیْهِ وَ مَنْ یَلْتَزِمُ بِإِقَامَه الْعَزَاءِ لَهُ فَقَالَ النَّبِیُّ یَا فَاطِمَه إِنَّ نِسَاءَ أُمَّتِی یَبْکُونَ عَلَى نِسَاءِ أَهْلِ بَیْتِی وَ رِجَالَهُمْ یَبْکُونَ عَلَى رِجَالِ أَهْلِ بَیْتِی وَ یُجَدِّدُونَ الْعَزَاءَ جِیلًا بَعْدَ جِیلٍ فِی کُلِّ سَنَه فَإِذَا کَانَ الْقِیَامَه تَشْفَعِینَ أَنْتِ لِلنِّسَاءِ وَ أَنَا أَشْفَعُ لِلرِّجَالِ وَ کُلُّ مَنْ بَکَى مِنْهُمْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَیْنِ أَخَذْنَا بِیَدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ الْجَنَّه یَا فَاطِمَه کُلُّ عَیْنٍ بَاکِیَه یَوْمَ الْقِیَامَه إِلَّا عَیْنٌ بَکَتْ عَلَى مُصَابِ الْحُسَیْنِ فَإِنَّهَا ضاحِکَه مُسْتَبْشِرَه بِنَعِیمِ الْجَنَّه (بحارالأنوار، ج 44، ص ‏37)
8. نوه دختری
.9 مستدرک‏الوسائل، ج 10، ص 319
10. صحیفه نور، ج 10، تاریخ 30/7/58
11. صحیفه نور، ج 16، تاریخ 30/3/61
12. صحیفه نور، ج 15، ص 203، تاریخ 4/8/60
13. صحیفه نور، ج 10، تاریخ 30/7/58
14. وا محمدا! که درود فرشتگان همواره بر تو باد! این [پیکر] حسین توست که در خون غلتیده و اعضایش از هم جدا شده و ردا وعمامه اش به غارت رفته است... (اللهوف علی قتلی الطفوف، ص 133)
15. بیانات در جمع روحانیون استان کهگیلویه و بویراحمد در آستانه‌ى ماه محرّم 17/3/73
16. پاسخ به نامه‌ى امام جمعه‌ى اردبیل حجت‏الاسلام والمسلمین آقاى مروج 27/3/73
17. بیانات در جمع روحانیون استان کهگیلویه و بویراحمد در آستانه‌ى ماه محرّم 17/3/73

همین مطلب را در این آدرس هم می توانید ببینید: http://abarcooh.blogfa.com/post-25.aspx